το χειροτερο ειναι πως δεν μαθαινω.
ολα επαναλαμβανονται, και εγω δεν μαθαινω.
στις 3 καιγομαι-αν δηλαδη ειμαι αρκετα καλη ωστε να αξιζω τρεις.
και γω σε καθε δευτερη κανω ονειρα και παω μια μερα παρακατω.
τι τοσο κακο εχω κανει για νατο πληρώνω ετσι. Το κοριτσι της μια βραδιας,της ευκολης νυχτας.

θα θελα να ξερα τι σκεφτονται-ισως και να μην θελω βεβαια γιατι μπορει να με πονεσει πολυ.
μην περιμενεις αλλο.δεν θα σου απαντησει κανεις. γιατι αυτος που περιμενεις ειναι καπου και περναει πολυ καλα, με παρεα τοσο καλη που βλέποντας το ονομα σου στο κινητο του απλα το αγνοει, δεν τον νοιαζει καν το περιεχομενο. και εσυ ξαπλωνεις στο κρεβατι που προχθες ησασταν αγγαλια και....και αναρωτιεσαι για αλλη μια φορα που εκανες το λαθος. Αναρωτιεσαι γιατι παλι το ιδιο. Αναρωτιεσαι γιατι παγιδευεσαι σε αυτο αφου ποτε δεν νικας τον φοβο σου και ολο ο εφιαλτης αναδυει και τον ζεις. Μονη λοιπον και παλι. Δεν πειραζει καλη μου. που θα παει θα μαθεις.

φυσικα και θυμωνω μαζι μου. αφεθηκα παλι στην παγιδα που μου στηνω και με περιμενει καθε φορά.
καθε πρωι ειναι αλλιως, καθε ξημερωμα εχει αλλη συνοδεια και αλλο νοημα. αλλαα η ουσια παραμενει η ιδια στο κινητο που δεν χτυπησε, στο "γεια" που δεν ειπωθηκε, στην αγγαλια που δεν δοθηκε, στο επομενο ραντεβου που δεν κανονιστηκε, στην τριτη φορα που αν υπαρξει καιγομαι...