Το πρώτο βημα λοιπον είναι να βρεις την πηγή των προβλημάτων. 

Συνήθως το λαθος βρισκεται μεσα σου, και μην μπερδευτεις, ο ευκολος δρόμος ειναι να κατηγορήσεις τους αλλους και να επισημανεις τα δικα τους λαθη. Ετσι και εσυ νιωθεις ανώτερος,αποβάλεις οποια ενοχη και προχωρας σιγουρος πως αλλοι ευθύνονται για ο,τι σε κάνει να νιωθεις ασχημα. 

Ναι αλλα... Πως προχωράς?? Το θεμα στη ζωη μας, και χωρις φυσικα να θελω να το παιξω φιλοσοφος, ειναι να γινομαστε καλυτεροι, να κανουμε ενα βημα μπροστα και να αισθανομαστε κατα ενα βαθμο καλυτεροι ανθρωποι, γεματοι. Και αν φταίνε παντα οι αλλοι εγω τι κερδιζω?? Συνειδητοποιείς ποτε οτι για καθε τι που σε ενοχλει, σε πειραζει, σε χαλαει και  πριν καν προλαβεις να σκεφτεις που οφείλεται δημιουργεις "εχθρους", και φταινε... δεν φταις... φταινε..

Μην τρομάζεις, δεν εισαι οσο τερας αισθανεσαι, δεν εισαι τοσο κακος ανθρωπος..

Εισαι.... ανθρωπος... τοσο απλο. Ειναι συναισθηματα και πραγματα που δεν μπορουμε να ελέγξουμε, δεν ειμαστε εκπαιδευμενοι να ελεγχουμε καθε τι που αισθανομαστε, προστατευουμε απο τη φυση μας τον εαυτο μας απομακρυνοντας τον απο οποια σκεψη μπορει να τον "γραντζουνίσει". Δεν σκεφτομαστε παρα μονο μεχρι εκει που ειμαστε αθώοι..........

Και ταλαιπωρούμαι οσο σκεφτομαι, γιατι ολο ανακαλύπτω οσα δεν θα ηθέλα να ξερω για μενα. Ολο νιωθω περιεργα πραγματα που τα φοβαμαι γιατι ειναι πιο δυνατα απο μενα και ασχημα. Και δεν εχω μαθει να πολεμαω τον εαυτο μου, για να νικησω ποιον? οσα δεν θελω να με κατατρώνε, όσα με κάνουν ευάλωτη...

Μεσα μου ειναι. Οτι με εχει πληγωσει μεχρι σημερα βρισκεται μεσα μου, εγω το δημιουργω, εγω ευθύνομαι, εγω επιτρεπω να με ξεπερασει και να βγει προς τα εξω..

Ειναι πολυ νωρις για να ξερω πως να νικησω το φαντασμα που εχω μεσα μου.. Με τρομάζει αλλα ειναι νωρις.. δεν ξερω πως.. 

Απεχθανομαι αυτο που εχω μεσα μου, μερα με τη μερα φοβαμαι.. Πρεπει να νιωσω πιο δυνατη.. Με τραβαει το ρευμα.. Το ξερω αυτο.. Παρασυρομαι.. Δεν παταω γερα στα ποδια μου, θέλω να ειμαι αυτο....αλλα δεν ειμαι... και δεν ξερω τι ακριβως ειμαι. 

Και αν αυτο που θελω να ειμαι δεν ειναι αυτο που ειμαι??

Και αν αυτο με ποναει πιο πολυ...??

Και αλλαζεις αυτο που εισαι? Ή αποδεχεσαι αυτο που εισαι? και αν το να αποδεχθεις αυτο που εισαι ειναι ήττα? Εφοσον δεν το θελεις και δεν το αγαπας, ποτε δεν θα καταφερεις να εισαι ευτυχισμενος γιατι θα χάνεις τον δρομο σου και ολο θα παραπατας.. Αρα παλευεις, αισθάνεσαι τι ειναι αυτο που καθε φορα σου δινει δυναμη, ενεργεια, κεφι.. και το κυνηγας. Κυνηγας την ευτυχια σου, πετυχαίνεις τους στοχους σου, βάζεις τις προτεραιότητες σου, θετεις τις αμφιβολιες σου και καθορίζεις τις αξιες σου...

Εχει το τιμημα του να εισαι ανθρωπος, ενστικτο και λογικη, κανεις δεν βρισκει την "χρυση ισορροπια" και ολο παραπαταμε, γι αυτο κανείς δεν μπορει να ειναι τελειος. Δεν θα κερδισεις ποτε την τελειοτητα, μην ελπίζεις, το θεμα ειναι να την κυνηγας για μια ζωη.. Αυτο το ταξιδι ειναι τεραστιο και εχει πολλους αγωνες, δεν ξερω για νικητες και χαμενους, δεν εχει σημασια αυτο. 

Το ζητημα ειναι να ταξιδεψεις και να παιξεις...δεν θα μαθεις ποτε αν νικησες, και αυτο ειναι το μεγαλειο της ζωης.