Το ξερεις οτι δεν θα ξαναεμπιστευτω, ετσι δεν ειναι?
Δεν αξιζει τελικα. Να δίνεσαι σε ανθρωπους να δενεσαι, να εμπιστευεσαι. Γιατι να εμπιστευομαι, αφου θα απογοητευτω. και αφου εν δυναμει ειμαστε ολοι δολοφονοι και εφοσον μπορω να κανω τα παντα γιατι να μην τα περιμενω ολα απο ολους. Ξερεις πως νιωθω τωρα? Παγιδευμενη, περισσοτερο απο καθε αλλη φορα. Με δεμενα τα χερια, να θελω να ουρλιαξω και να μην μπορω γιατι κατι με κανει να νιωθω πως δεν εχω το δικαιωμα να ουρλιαξω...
Απλα πιστεψα, και αυτο ηταν το λαθος μου. Πιστεψα σε εναν ανθρωπο που οριζε την ηθικη του και ολα για αυτον ειχαν ενα οριο, που εγω δεν εθεσα στον εαυτο μου, γιατι ποτε δεν ειπα "εγω ποτε..." ή "εγω παντα..." γιατι ηξερα πως ετσι ειμαι σαν χαρακτηρας ικανη να κανω τα παντα, με ελκυει το απαγορευμενο....
Μα δεν θα τα βαλω μαζι σου, με κανεναν δεν τα βαζω.. δεν φταις, δεν φταει, δεν φταιω.. Ειμαστε απλα ανθρωποι, ικανοι για ολα.. Ηρωες του beverly hills..Δεν συγχωρω κανεναν. Απλα δεν υπαρχει ελεος και οταν γυρισω δεν θα αφησω ορθιο τιποτα...
Δεν θελω να σε κανω να πονεσεις, δεν θελω να σε πληγωσω, δεν εχω σκοπο να εκδικηθω για κατι. Ξερω πως ειναι να κανεις λαθη, να μετανοιωνεις, δεν ξερω αν μετανοιωσε κανεις και ουτε ειναι κατι που επιθυμω.. Αν ολα συμβαινουν για καποιο λογο τοτε καλώς είμαι μακρια τωρα, καλώς εγινε ο,τι εγινε οπως εγινε, στον χρονο που εγινε.
αουτς.
Με πονεσες.
Η ευκαιρια να μου ειναι τωρα να αποδειξω πως ωριμασα, πως μεγαλωσα. Δεν θα κρινω κανεναν σας. Δεν θελω ομως να σας ξερω. Ενταξει? Μακρια μου τωρα ολοι. Ολοι. Γιατι δεν θελω να ξεσπασω σε κανεναν. Γιατι ολα ακομα ειναι θολά στο κεφαλι μου και περιπλοκα, χιλιάδες οι σκεψεις μου και ολες μαζι.ταυτοχρονα σκεφτομαι τοσα πολλα. Δικαιολογώ, συγχωρω, μετανοιώνω, πονάω, αλλαζω γνωμες, κατηγορώ...Προσπαθω να τα βαλω σε μια ταξη.
Ομως ημουν καλά, ημουν καλά μεχρι που επαιξες το παιχνιδι σου, εκανες την κινηση σου και...παει..
Τωρα απλα θελω το χώρο μου.
Ησυχια μεχρι να ξεκαθαρίσω.
να καθαρισω την ατμοσφαιρα, να πεταξω τη σαπιλα και μετα να φυγω παλι μακρια. Τιποτα δεν με κραταει στην Ελλαδα. Θα γυρισω για λιγο. Και μετα θα φυγω και παλι. Γιατι δεν ανηκω σε ανθρωπους κενούς. Ειμαι αλλιως εγω. Αλλος ανθρωπος.
Φυγε τωρα.
φυγε.
φευγω.
μη φοβασαι.
απλα μην ελπιζεις σε κουβεντες.
δεν θελω να ακουσω τιποτα αλλο.
σςςς..ησυχια τωρα.
Η επομενη κινηση μετα τη σιωπη ειναι δικη μου.αλλα θα ειναι και αυτη σιωπηλη.
Δεν αξιζει τελικα. Να δίνεσαι σε ανθρωπους να δενεσαι, να εμπιστευεσαι. Γιατι να εμπιστευομαι, αφου θα απογοητευτω. και αφου εν δυναμει ειμαστε ολοι δολοφονοι και εφοσον μπορω να κανω τα παντα γιατι να μην τα περιμενω ολα απο ολους. Ξερεις πως νιωθω τωρα? Παγιδευμενη, περισσοτερο απο καθε αλλη φορα. Με δεμενα τα χερια, να θελω να ουρλιαξω και να μην μπορω γιατι κατι με κανει να νιωθω πως δεν εχω το δικαιωμα να ουρλιαξω...
Απλα πιστεψα, και αυτο ηταν το λαθος μου. Πιστεψα σε εναν ανθρωπο που οριζε την ηθικη του και ολα για αυτον ειχαν ενα οριο, που εγω δεν εθεσα στον εαυτο μου, γιατι ποτε δεν ειπα "εγω ποτε..." ή "εγω παντα..." γιατι ηξερα πως ετσι ειμαι σαν χαρακτηρας ικανη να κανω τα παντα, με ελκυει το απαγορευμενο....
Μα δεν θα τα βαλω μαζι σου, με κανεναν δεν τα βαζω.. δεν φταις, δεν φταει, δεν φταιω.. Ειμαστε απλα ανθρωποι, ικανοι για ολα.. Ηρωες του beverly hills..Δεν συγχωρω κανεναν. Απλα δεν υπαρχει ελεος και οταν γυρισω δεν θα αφησω ορθιο τιποτα...
Δεν θελω να σε κανω να πονεσεις, δεν θελω να σε πληγωσω, δεν εχω σκοπο να εκδικηθω για κατι. Ξερω πως ειναι να κανεις λαθη, να μετανοιωνεις, δεν ξερω αν μετανοιωσε κανεις και ουτε ειναι κατι που επιθυμω.. Αν ολα συμβαινουν για καποιο λογο τοτε καλώς είμαι μακρια τωρα, καλώς εγινε ο,τι εγινε οπως εγινε, στον χρονο που εγινε.
αουτς.
Με πονεσες.
Η ευκαιρια να μου ειναι τωρα να αποδειξω πως ωριμασα, πως μεγαλωσα. Δεν θα κρινω κανεναν σας. Δεν θελω ομως να σας ξερω. Ενταξει? Μακρια μου τωρα ολοι. Ολοι. Γιατι δεν θελω να ξεσπασω σε κανεναν. Γιατι ολα ακομα ειναι θολά στο κεφαλι μου και περιπλοκα, χιλιάδες οι σκεψεις μου και ολες μαζι.ταυτοχρονα σκεφτομαι τοσα πολλα. Δικαιολογώ, συγχωρω, μετανοιώνω, πονάω, αλλαζω γνωμες, κατηγορώ...Προσπαθω να τα βαλω σε μια ταξη.
Ομως ημουν καλά, ημουν καλά μεχρι που επαιξες το παιχνιδι σου, εκανες την κινηση σου και...παει..
Τωρα απλα θελω το χώρο μου.
Ησυχια μεχρι να ξεκαθαρίσω.
να καθαρισω την ατμοσφαιρα, να πεταξω τη σαπιλα και μετα να φυγω παλι μακρια. Τιποτα δεν με κραταει στην Ελλαδα. Θα γυρισω για λιγο. Και μετα θα φυγω και παλι. Γιατι δεν ανηκω σε ανθρωπους κενούς. Ειμαι αλλιως εγω. Αλλος ανθρωπος.
Φυγε τωρα.
φυγε.
φευγω.
μη φοβασαι.
απλα μην ελπιζεις σε κουβεντες.
δεν θελω να ακουσω τιποτα αλλο.
σςςς..ησυχια τωρα.
Η επομενη κινηση μετα τη σιωπη ειναι δικη μου.αλλα θα ειναι και αυτη σιωπηλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου