"Γεια σας
Ήρθα για να σας δείξω ο ίδιος την οδό ονείρων
Δεν ξεχωρίζει
Είναι ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους
δρόμους.
Είναι ας πούμε – ο δρόμος που κατοικούμε
Μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυραννικός
μα κι απέραντα ευγενικός
Έχει πολύ χώμα, πολλά παιδιά
πολλές μητέρες μα και πολύ σιωπή
Κι όλα σκεπασμένα 
από έναν τρυφερό μα κι αβάστακτο ουρανό
Εδώ σ’αυτόν τον δρόμο γεννιόνται και πεθαίνουν 
τα όνειρα τόσων παιδιών
ίσαμε την στιγμή που η αναπνοή τους
Θα ενωθεί με τ’ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου 
και θα χαθεί
Όμως την νύχτα δεν τους πιάνει ο ύπνος
Κι όταν δεν ονειρεύονται – τραγουδούν..."

Τραγουδουν ή γραφουν ή παιζουν θεατρο ή χορευουν.. 
γιατι εκφραζονται. Και ειναι πολυ δυνατο αυτο που εχουν μεσα τους. 
Και θελουν να το βγαλουν, αλλα δεν μπορουν παντα. Δεν ξερουν ολοι φιλε μου τον τροπο να νικανε οτι τους εμποδιζει να ζουν. Ναι, δεν ξερουν να χορευουν. Το πιστευεις? Δεν τους εμαθε ποτε κανεις να χορευουν. 
Και οσοι δεν ειναι παιδια?? Οσοι δεν ειναι παιδια, φιλε μου, δεν ανηκουν στον κοσμο μας. Δεν μπορουν να ονειρευονται γιατι ζουν μονο για τη στιγμη της πραγματικοτητας, γιατι βλεπουν μονο το γκρι και τη σιωπη. Γιατι δεν ακουν, δεν αφουγκραζονται, δεν αναπνεουν δυνατα. Δεν φωναζουν δυνατα δεν κλαινε δυνατα δεν αγαπανε δυνατα, ξεχασανε να ερωτευονται, δεν παθιαζονται πια, δεν ελπιζουν... απλα υπαρχουν.. Και δεν εχει ηλικια το να εισαι παιδι. Και δεν ξερω αν εισαι παιδι. Θες να εισαι παιδι? εγω θελω.. εγω λατρευω τα ονειρα, ζω με την ελπιδα, πιστευω στον ερωτα και παθιαζομαι με οτι σκαει το χαμογελο μου..

Καθε δρομος φιλε μου εχει μια καρδια για τα παιδια. Να το θυμασαι.

γι' αυτο να βγαινεις στο δρομο..και να βλεπεις περα απο το ορατο... και να ονειρευεσαι στους δρομους. και αν πεθανει το ονειρο και σβησει να θυμασαι πως φτανει μονο μια στιγμη για να γεννηθει το επομενο. αρκει να πιστευεις. να το πιστευεις. 

Μα, εχω κατι μεσα μου... πολυ μακρινο.. πολυ περιεργο. δεν μπορω να γραψω τι. γιατι δεν ξερω τι εχω μεσα μου. Ειναι μεγαλο και με τρομαζει, καπως, ισως, ξεχνα το. Σε τρομαζει γιατι δεν ξερεις τι ειναι. γιατι ειναι το ονειρο που πιστευεις και ειναι σαγηνευτικο το ονειρο, με παραλυει.. μου κοβει την ανασα... και μεγαλώνει και ειναι μεσα μου. και δεν φευγω, εχω σκοπο να το ζησω το ονειρο... 

Μη σε τρομαζει. να τ'αγαπας.